SAMUEL MERINO
29.02.2024

En los rincones blandos
en las esquinas abultadas
de mi cuerpo
de mi boca poco precisa
para tratados de paz
en los rincones
blandos
lloro
en la boca
rota
lloro
comienzo una guerra.
No existe paz en el esqueleto
no existe en la calavera
más deseo que el hueso
más ansia que el hueso
en nada hay más muerte
que en la muerte.
Lloro en los rincones blandos
y en las esquinas abultadas
de mi cuerpo
de mi boca
lloro una muerte
que aún no es mia
y convierto el hueso en espada.
Lloro la muerte sepultada
en los rincones blandos
en las esquinas abultadas
del cuerpo de mi boca.
Lloro el Pan el Agua
dejo suspendido todo suceso.
Es fácil llorar la fantasía.
El hueso no llora.
El hueso es hueso.
Todo lo que amo de mí
está sepultado en mí.
Poema inédito, 2022
Samuel Merino, Mos (Pontevedra, 1982) é un creador que desenvolve o seu labor arredor dunha poética que leva impresa a pegada da súa formación filosófica (Licenciado en Filosofía pola Universidade de Santiago de Compostela) e mais a súa experiencia no eido das artes escénicas.
As súas obras, de carácter reflexivo e autorreferencial, adoitan tomar corpo na oralidade secundaria dos recitais e en breves presentacións que transitan os camiños do teatro e a performance; como son o caso de Mudar a pel (2018) e Vida útil da porcelana - en cocreación coa poeta Silvia Penas (2023) - que vén de gañar o II PREMIO PEZAS DUN TEATRO DO PORVIR. GALIZA- Portugal.
Seguindo esta liña, entre a súa obra literaria publicada, destacan:
- Guantanamera. Poema nun só acto (Editora Urutau. 2021)
- Con esta hoz / Con esta fouce (Disbauxa Editorial. 2023)
- Claustro Corda Comensal (Editorial Galaxia. 2023)